تروریسم دردِ مشترک جهانیا

صدای انفجارهای تروریستی هر روز از گوشه و کنار جهان به گوش می رسد. آنهایی که تا مدت ها پیش خطر تحرکات تروریستی را تنها متوجه کشورهای خاورمیانه می دانستند امروز تهدید جهانی ناشی از گسترش شبکه های افراطی گری را با چشم خود مشاهده می کنند. اکنون، گروه های تروریستی با نام های گوناگون و روش های هراس افکنانه ی مختلف تنها محدود به منطقه ی جغرافیایی خاصی نیستند.
شاید اگر چهار سال پیش با افراط گرایی برآمده در عراق و سوریه برخوردی قاطعانه صورت می گرفت پدیده ی تروریسم به معنای امروزی اجازه ی خودنمایی پیدا نمی کرد. بی توجهی به پیامدهای ناشی از گسترش شبکه های دهشت افکن در سوریه و سپس عراق زمینه را برای پیدایش و قدرت نمایی گروه هایی از این دست فراهم کرد. در این میان، گروه تروریستی داعش شناخته شده ترین این گروه ها به شمار می رود؛ گروهی که فیلمبرداری و انتشار صحنه های وحشیانه یی همچون کشتار ِ جمعی، سر بریدن و در آتش سوزاندن تنها گوشه یی از جنایت های ضدبشری آنها است. 
جدی نگرفتن این پدیده ی شوم باعث شد تا دست کم 30 هزار تروریست خارجی از سال 2011 در کشورهای سوریه و عراق دست به اقدام های تروریستی بزنند. پس از این غفلت بزرگ، پهنه ی تحرکات گروه دهشت افکن داعش به مرزهای این 2 کشور محدود نماند و کشورهای منطقه و فرامنطقه را فراگرفت. 
یک هفته پیش از رخدادهای خونین پاریس، بیروت نیز مورد هجوم شدیدترین حمله های متجاوزان دهشت افکن داعش قرار گرفت. هرچند لبنان در طول سال های گذشته بارها هدف انفجارهای تروریستی قرار گرفته است اما در انفجارهای متعدد اخیر که در نوع خود بی سابقه بود 43 تن کشته شدند. 
خطر افزایش شبکه های دهشت افکن تنها متوجه داعش نیست. در نیجریه گروهی مسلح و تندرو با نام «بوکو حرام» سال ها است که با اقدام های ضدبشری خود، امنیت را از مردم این کشور و دولت های همجوار گرفته اند. سال گذشته این گروه با ربودن بیش از 300 دختر نیجریه یی شهرتی جهانی به دست آورد؛ نام و آوازه یی که می تواند به تقویت اراده ی افراط گرایان دیگر در نقطه های مختلف جهان بیانجامد. حمله ی تروریستی گروهی وابسته به القاعده به هتلی در مالی، انفجار خودرو بمب گذاری شده در مقابل هتل محل اقامت قاضی های ناظر بر انتخابات در مصر، انفجار خودرو بمب گذاری شده در شرق طرابلس لیبی تنها چند نمونه ی تازه از اقدام های تروریستی است.
اقدام های تروریستی از این دست اما تنها محدود به کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا نیست. امروز ترس از تکرار رخدادهایی مشابه آن چه در پاریس اتفاق افتاد کشورهای دیگر جهان همچون بلژیک و آمریکا را نگران کرده است. سه هفته پیش بود که پاریس بی سابقه ترین حمله های تروریستی را در تاریخ خود تجربه کرد؛ چند انفجار و حمله ی مسلحانه ی همزمان که هفت منطقه ی این شهر را به آتش کشید و 129 تن را قربانی کرد. پیشتر نیز در این شهر گروهی از افراد مسلح با حمله به دفتر هفته نامه ی «شارلی ابدو» 12 تن را کشتند. 
با استناد به نمونه های ارایه شده می توان دریافت که تروریسم دردی مشترک است که جهان را تهدید می کند؛ پس برای رویارویی با آن هم لازم است عزم و اقدامی جهانی شکل بگیرد. اما نگاهی به تجربه سال های گذشته نشان می دهد که هر زمان که موضوع مبارزه با تروریسم مطرح شده است، رویکردهای سخت و نظامی برای مقابله با گروه های تروریستی مدنظر قرار گرفته است. هرچند نمی توان بر اهمیت این روش ها بویژه در کوتاه مدت چشم پوشی کرد اما مساله اینجاست که اتکای صرف به اقدامات نظامی و تلاش نکردن برای از بین بردن ریشه های تروریسم خود می تواند در دامن زدن به آن نقش داشته باشد.
تحرکات نظامی گسترده کشورهای غربی در منطقه گرچه با توجیه مبارزه با تروریسم انجام می شد اما خود عاملی موثر در گسترش گروه های تروریستی و ایجاد زمینه برای یارگیری این گروه ها از بدنه جوامع منطقه داشت. به نظر می رسد حلقه مفقوده در این زمینه توجه نکردن به زمینه های فکری و اقتصادی ایجاد گروه های تروریستی و تلاش برای مبارزه ریشه یی با آن ها بوده است. به نظر می رسد اگر دور تازه مبارزه با تروریسم بار دیگر بر مدار حرکت در مسیر گذشته باشد، راه به جایی نخواهد برد.
در کنار اقدام های جنایتکارانه ی گروه های تروریستی در جهان اما صورت دیگر تروریسم، «تروریسم دولتی» است؛ نوعی از تروریسم که متاسفانه کمتر به آن توجه می شود. کشتار بیرحمانه ی مردم بیگناه فلسطین طی بیش از 6 دهه، نمونه یی از تروریسم سازمان یافته و دولتی است که رژیم صهیونیستی آن را دنبال می کند.
بنابراین، برخورد سلیقه یی با گروه های تندرو و تمایز میان تروریسم خوب و بد، گسترش دامنه ی تحرکات آن ها را در پی خواهد داشت. تروریست به کسی گفته می شود که از راه هراس افکنی، خشونت و خونریزی در پی برآورده ساختن خواسته ها و ارزش های مورد نظر خود است. هرچند لزوم عملیاتی نظامی وهماهنگ بین المللی به منظور نابودی این پدیده ی سیاه و شوم بیش از پیش احساس می شود اما خشکاندن ریشه ی این درد مشترک جهانی مستلزم تغییر تفکر افراد تندرو است؛ موضوعی که بدون شک زمانبر خواهد بود. 

معضل کتاب نخواندن و سیاست های مقطع

چندی پیش بیست و سومین هفته کتاب و کتابخوانی نیز پشت سر گذاشته شد. هفته ای با هدف آشتی مردم با کتاب و دعوت از آنان برای مطالعه هرچه بیشتر. اما به نظر می رسد امسال نیز با پایان یافتن این هفته، همچون دوره های گذشته دغدغه «کتاب» بار دیگر به فراموشی سپرده شود تا هفته و برنامه ای دیگر فرا رسد. پرسشی که اکنون مطرح است این است که آیا یک برهه 7 روزه یا اجرای برنامه های کوتاه مدت از این دست که مردم عادی، سهم اندکی از آن دارند و بسیاری حتی به دلیل مشغله های فراوان و کم کاری رسانه ها از برگزاری چنین برنامه هایی باخبر نمی شوند، قادر است سرانه مطالعه پایین ایرانیان را که همچون زخمی نازیبا بر چهره جامعه ما برجای مانده و هر روز نیز عمیق تر می شود درمان کند؟ در ادامه به چند نکته در این خصوص اشاره خواهیم کرد: 
1. یک هفته ای نمی توان مردم را کتابخوان کرد. این انتقاد بجا که نه تنها به هفته کتاب و کتابخوانی بلکه به سیاست های کوتاه مدت نهادها در راستای افزایش تمایل عمومی به خرید و مطالعه کتاب نیز وارد است، بارها از سوی اهالی فرهنگ و ادبیات کشور مطرح شده است. به نظر می رسد بسیاری از مسوولان امر، شیرینی و آسانی برنامه های گذرایی از این دست را به دشواری های برنامه های بلندمدت و اصولی تر ترجیح می دهند و به ثبت عکسی یادگاری در کتابفروشی ها و اهدای چند کتاب به مدرسه ها کفایت می کنند. به راستی آیا می توان عده قابل توجهی از مردمی را که سال ها است با کتاب بیگانه شده اند و این محصول از سبد خرید خانواده شان خارج شده است، با گرامیداشت یک هفته در سال کتابخوان کرد یا حتی ضرورت مطالعه را به خانواده ها یادآور شد؟ 
2. یکی از نکته هایی که بسیاری از مسوولان فرهنگی کشور که اتفاقا در مناسبت هایی همچون هفته کتاب و کتابخوانی یا روزهای برپایی نمایشگاه کتاب نسبت به سرانه پایین مطالعه ابراز نگرانی می کنند، از یاد برده اند، نیاز به سرمایه گذاری در راستای کتابخوان کردن کودکان و نوجوانان است. بسیاری از کودکان و نوجوانان امروز جامعه ما ترجیح می دهند بجای مطالعه، زمان خود را صرف کار با ابزاری همچون لپ تاپ و تبلت کنند و اگر نسل پیش از آنان برای ترجمه کتاب های «هری پاتر» روزشماری می کرد، آنان به تماشای فیلم های اقتباس شده از این کتاب ها اکتفا می کنند. شوق خرید کتاب و استشمام عطر خوش کاغذ که سال ها پیش در مردم ما موج می زد امروز از یاد رفته و کودکان را شاید بتوان بزرگ ترین قربانیان این فراموشی دانست. در این میان نهادهایی همچون صدا و سیما که ظرفیت عظیمی برای کمک به حل این بحران دارند به راحتی از آن عبور کرده اند و اکنون کمتر برنامه کودک تلویزیون، بخشی با مضمون تشویق کودکان به مطالعه یا آشنایی هرچه بیشتر کودکان با ادبیات دارد. 
3. از دیگر نکته های تاسف بار دیگر می توان به نقش کمرنگ مدرسه ها در افزایش سرانه مطالعه و علاقه مندی دانش آموزان به کتاب اشاره کرد. البته دلیل بخش قابل توجهی از آن را می توان سیستم آموزشی نادرست و برنامه ریزی تحصیلی سنگین مدرسه ها دانست. به راستی چند درصد از معلم های ادبیات، دست کم یک جلسه از کلاس خود را در کتابخانه مدرسه برگزار کرده اند؟ چند درصد از آنان تاکنون بجای اکتفا به آنچه از حافظ و سعدی و سهراب و مولانا در کتاب های ادبیات دبیرستان ها نوشته شده است، آثار این شاعران را که اطلاعات دانش آموزان از آنان نیز حدود است، باخود به کلاس های درس برده اند و بدون اینکه دانش آموزان شان از نمره درس ادبیات نگران باشند، تنها از آنان خواسته اند تا این کتاب ها را مطالعه و زندگی کنند؟ شاید بتوان گفت بسیاری از مسوولان آموزشی مدرسه ها که با شوخی قلمداد کردن درس هایی همچون انشا و هنر و ورزش، دانش آموزان را به تمرکز بر روی آنچه آنان درس های مهم و اصلی می خوانند، تشویق می کنند و حتی در بسیاری موردها از والدین می خواهند، مانع مطالعه آزاد فرزندان خود شوند تا آنان بتوانند وقت بیشتری را صرف درس های مدرسه کنند؛ سهم بسزایی در کاهش علاقه دانش آموزان امروز و پدران و مادران فردا به مطالعه دارند. 
4. یکی از دلیل های بالا بودن سرانه مطالعه در بسیاری از کشورها و رسیدن تیراژ چاپ کتاب ها به 50 هزار نسخه و حتی بیشتر را می توان تبلیغ های گسترده موسسه های انتشاراتی در کنار آشنایی مردم با خالقان اثرهای ادبی از طریق رسانه ها دانست. نکته ای که در کشور ما زیر تاثیر دشواری های فراوانی که نویسندگان و مسوولان موسسه های نشر کتاب با آن درگیر هستند، رویایی دور از دسترس به نظر می رسد. چگونه می توان از نویسندگانی که بارها از سوی افراد و نهادهای گوناگون، برچسب سیاسی بودن به اثرهای آنان زده می شود و برخی از کتاب های آن ها سال ها است که حتی باوجود تیغ تیز ممیزی از اتاق های وزارت ارشاد راه به بازار کتاب نیافته اند، انتظار داشت بی دغدغه به خلق اثری ادبی بپردازند؟ یا چگونه می توان از انتشاراتی که در خوشبینانه ترین حالت تیراژ بسیاری از کتاب های آن به 1500 نسخه می رسد و زیر گرانی کاغذ و صدها مشکل دیگر کمر خم کرده، انتظار داشت جشنی شایسته برای معرفی یک اثر و نویسنده ی آن با حضور مردم و دوستداران ادبیات برگزار کند؟ شاید یکی از خلاهای وجود وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان متولی اصلی فرهنگ و هنر در کشور را بتوان در همین جا دانست. این وزارتخانه قادر است با جذب سرمایه گذار، اقدام به ساخت مجتمع های کتاب و انتقال کتابفروشی های معتبر کشور به آن کند یا به جای برگزاری همایش های بی فایده و پرهزینه، فرش قرمز خود را برای کتاب ها، نویسندگان و دوستداران آن ها پهن کند. همچنین با توجه به دغدغه های معیشتی فراوان که اکنون بسیاری از مردم کشور با آن درگیر هستند، یکی از ضرورت های این وزارتخانه، اتخاذ سیاست هایی در راستای کاهش قیمت کاغذ و در نتیجه محصول نهایی آن، کتاب، به نظر می رسد. 
در این میان باید بار دیگر به نقش کمرنگ تلویزیون در معرفی نویسندگان کشور و آثار آنان به مردم از طریق تولید برنامه های ادبیات محور و دعوت از نویسندگان و کارشناسان ادبی در فضایی به دور از سیاست زدگی و تبعیض اشاره کرد. 

مراسم عزاداری رحلت رسول اکرم (ص) و شهادت امام حسن (ع) درآتن وبلگرا

آتن- بلگراد - ایرنا- مراسم عزاداری رحلت پیامبر اسلام (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) با حضور عاشقان نبوت ،ولایت و امامت در آتن پایتخت یونان و بلگراد پایتخت صربستان برگزارشد.

به گزارش ایرنا، به همین مناسبت شیعیان مقیم آتن پنجشنبه شب با حضور دررایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران و در دیگر مراکز فرهنگی و نمازخانه های پایتخت یونان به عزاداری پرداختند.
در این مراسم بهنام بهروز سفیر ایران، کارکنان سفارت و دیگر ارگان های جمهوری اسلامی ایران مستقر درآتن به همراه خانواده هایشان و دانشجویان و ایرانیان مقیم حضور داشتند.
درهمین حال درانجمن جعفریه پاکستانی ها و انجمن مهدیه افغان ها واقع در جنوب و غرب و نیز انجمن گلزار زینب(س) واقع در جنوب آتن و دیگر مراکز و نمازخانه های شیعیان این شهر نیز مراسم مشابهی به مناسبت 28 صفر برگزار شد.
'محمد عباس' سخنران پاکستانی درجمع کثیری ازعاشقان نبوت و امامت درانجمن جعفریه پاکستانی ها، رحلت رسول اکرم(ص) و شهادت امام حسن(ع) را حوادث ناگوار در تاریخ اسلام خواند و گفت: اسلام به برکت و تلاش های مستمر پیامبر اکرم(ص) و ادامه این تلاش ها توسط اهل بیت (ع) برای سعادت دنیوی و اخروی بشریت رشد یافت.
وی درادامه افزود: متاسفانه بعد از رحلت رسول اکرم(ص) اسلام دچار تفرقه و مشکلاتی گردید و وحدت امت اسلامی که یکی از خواسته های مهم رسول خدا بود، با چالش های فراوانی روبرو شد.
وی درادامه افزود: متاسفانه تکفیری ها امروز با دست زدن به کشتار انسان های بی گناه درسوریه، عراق، افغانستان، لیبی و دیگر کشورهای اسلامی آنهم به نام مقدس اسلام، به اسلام لطمه می زنند و وحدت اسلامی را با چالش های فراوانی روبرو کرده اند.
عباس گفت: گروه های تروریستی وتکفیری هیج ارتباطی با تعلیمات عالیه اسلام ندارند و دست به جنایاتی می زنند که تاریخ بشریت کمتر شاهد آن بوده است.
وی وحدت مسلمانان را تنها راه رهایی ازآتش خشم و نفرت تکفیری ها عنوان کرد و اظهارداشت: جهان اسلام بایستی با وحدت، همدلی واقع بینانه برای جلوگیری ازادامه جنایات تکفیری ها و گروه های تروریستی همکاری نمایند و نباید بیش ازاین اجازه دهند که این گروه های تکفیری به نام مقدس اسلام، دست به جنایت بزنند. 
خبرنگار ایرنا از بلگراد پایتخت صربستان نیز گزارش داد، مراسم سوگواری رحلت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص)، شهادت امام حسن مجتبی (ع) و حضرت امام رضا (ع) پنجشنبه شب در حسینیه مدرسه سفارت جمهوری اسلامی ایران در بلگراد برگزار شد.
در این آیین اعضای سفارت و دیگر نهادهای جمهوری اسلامی ایران در بلگراد، جمعی از ایرانیان مقیم و شیعیان صربستان به عزاداری پرداختند.
مجید فهیم پور سفیر جمهوری اسلامی ایران در صربستان در این مراسم پس از قرائت آیاتی از کلام الله مجید و قرائت دعای کمیل، بیست و هشتم صفر سالروز رحلت جانسوز نبی مکرم اسلام (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (ع) و نیز 30 صفر شب شهادت امام رضا(ع) را تسلیت گفت. 
سعید خلیلوویچ مدیر مرکز علوم دینی «قم» در بلگراد نیز در این مراسم با مروری بر زندگی و اخلاق والای پیامبر گرامی اسلام (ص) در زندگی، مسوولیت های امت اسلامی و فلسفه ضرورت امامت و رهبری را برای حاضران تشریح کرد. 
مداحان اهل بیت (ع)در ادامه این مراسم روحانی به نوحه خوانی و مرثیه سرایی پرداختند و حاضران در مجلس نیز با سینه زنی و عزاداری در رثای پیامبر اسلام(ص) و دو فرزند پاکش اشک ماتم ریختند. 

بخیه‌هایی که بوی انتخابات می‌داد!

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، بخیه‌های چانه‌ی کودک چهار ساله به دلیل عدم تَمکن مالی کشیده شد. این همه‌ی محتوای خبری است که چند روزی می‌شود در فضای مجازی پخش شده و همگان را به تعجب وا داشته است. در نگاه اول این خبر دل هر انسانی را به درد آورده و حتی موجی از خشم و نارضایتی از جامعه پزشکی را ایجاد کرده است.

انواع بیانیه‌ها، کمپین‌ها، تصاویر دردآور از کودکان بیمار و موضع گیری‌ها پس از انتشار خبر فضای مجازی را فراگرفت و داستان وضعیت نامناسب رسیدگی به بیماران مانند زخم کهنه ای سر باز کرد و نقل محافل شد. موضوع از فضای مجازی هم فراتر رفته و به بیست و سی هم رسید. خبرها حکایت از برخورد مراجع قانونی با پزشک و پرسنل مجرم در این حادثه  داشت تا شاید مرحمی باشد بر دل مردمی که با شندیدن آن دلشکسته بودند.

با این همه با گذشت چند روز از انتشار خبر شواهدی که بعدا منتشر شد، اصل داستان را به طور کلی زیر سوال بُرد و به نظر می‌رسد آنچه تا امروز شنیده ایم صحت ندارد. شاهد این مدعا یادداشتی است که قاضی هاشمی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در صفحه اینستاگرامش منتشر کرده و بخشی از آن به شرح زیر است:

«به مردم مهربانمان می‌گویم که بعد از تحقیقات مفصل دو تیم بازرسی از وزارت بهداشت، روشن شده روایت‌هایی که برخی شبکه‌های اجتماعی و خبری، از رفتاری غیرانسانی در اورژانس بیمارستان ارائه کردند، صحیح و کامل نبوده است. جزئیات حادثه را همکارانم بیان کردند و اکنون روشن است. تکرار نمی‌کنم. اما نمی‌توانم شگفتی‌ام را از ترویج ناشایست بی‌اعتمادی میان اقشار مختلف جامعه ابراز نکنم؛ آن‌هم میان بیمار و کادر پزشکی.

 

 

به مردم عزیز اطمینان می‌دهم که مهم‌تر از حقوق آنان، هیچ مصلحت و ملاحظه‌ای در کار ما نیست و برخورد شدیدی که با دست‌اندرکاران و مقصرین این حادثه صورت گرفته، نه به دلیل بزرگی جرم، که حاکی از اهتمام همه خدمتگزاران شما در عرصه بهداشت و درمان است؛ بر اینکه تضییع عامدانه اندکی از حقوق بیماران نیز در نظام سلامت، قابل اغماض نیست.»

علی صالحی دانشجوی سال پنجم رشته پزشکی است که در خصوص صحت و سقم این خبر می‌گوید: معتقدم بزرگ‌نمایی شده است. البته من در مدتی که دوره آموزشی خود در بیمارستان را می گذرانم شاهد نمونه هایی از این دست بوده ام اما این موضوع غیر منطقی است که بخیه ای که روی صورت زده شده باز شود. به این دلیل که هیچ قانونی وجود ندارد که بگوید در صورت عدم دریافت وجه بابت خدمات پزشکی داده شده، پزشک یا پرستار مجاز به انجام چنین اقدامی است.

وی می گوید: مبلغی که در مورد هزینه چهار بخیه بر صورت این کودک گفته شده ۱۵۰ هزار تومان است که در بیمارستان دولتی چنین قیمتی برای تعداد محدود بخیه دریافت نمی شود و همین مطلب است که صحت موضوع را با مشکوک می کند.

پس از بررسی موضوع سوالاتی به ذهن می‌رسد مانند اینکه چرا از ابتدا مسأله به روشنی برای مردم بیان نشد و چه دلیلی داشت با این هجمه رسانه ای به این موضوع پرداخته شود؟ آیا این احتمال وجود ندارد که افرادی به دنبال ایجاد انحراف در اذهان عمومی بودند؟ در روزهایی که اخبار مربوط به شیوع آنفولانزا در کشور با عبور از چندین فیلتر رسانه ای می شود و هنوز کسی آمار دقیقی از تعداد افراد مبتلا به این بیماری ندارد چگونه می توان باور کرد کشیده شدن بخیه از چانه یک کودک با این همه مانور در رسانه ها منتشر شود؟
در این شرایط چند احتمال وجود دارد که در ادامه توضیحی در خصوص آن ارائه می شود:

1. فضای مجازی با گستره امروزی خود به خوبی توانسته زندگی روزمره بسیاری از ما را تحت شعاع قرار دهد. بسیاری از مردم ساعت های بسیاری از روز خود را صرف گشت و گذار در صفحات اجتماعی می کنند. هر کدام از ما در گروه‌های سیاسی، خبری و حتی خانوادگی عضو هستیم و بر خلاف سال‌های گذشته اخبار و رویدادهای روز دنیا را از همین گروه ها پیگیری می کنیم.

حال با توجه به این گستره اثرگذاری فضای مجازی هر از گاهی شاهد به راه افتادن موجی در موضوعات مختلف هستیم. یک روز چالش سطل آب یخ روزمرگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد و روز دیگر جنبش قضاوت ممنوع!  روزی همه دست به دوربین برده و دابسمش! می‌سازند و یک روز با هر لایک یک اعلام حمایت از فلان شخصیت را به نمایش می‌گذارند. در این شرایط که روزمرگی مردم تغییر کرده و ابزار تاثیرگذار بر اذهان به جای تلویزیون جای خود را به گوشی های هوشمند تلفن همراه داده است در صورتی که شناخت کافی از این ابزارها وجود نداشته باشد به راحتی می توان اذهان را مدیریت کرد.

موضوع کشیدن بخیه از چانه کودک اصفهانی هم می تواند دستاویز خوبی برای مدیریت افکار مردم باشد. در شرایطی که همه حواس‌ها در فضای مجازی درگیر موضوعی تحت عنوان اخلاق پزشکی است، مسائل مهمتری مانند بحث PMD  و یا انعقاد قرار دادهای جدید نفتی در کشور در حال رخ دادن است.

2. احتمال دیگری نیز مبنی بر وجود رقابتی انتخاباتی میان برخی مسئولان وجود دارد. طرح یکباره و برخورد عجولانه و شاید با تعمد حادثه، چنین احتمالی را قوت بیشتری می بخشد. بیرون راندن رقبا از میدان انتخابات جزء ترفندهایی است که در میدان انتخابات استفاده از آن دور از ذهن نیست. به هر ترتیب تخریب رقیب و بیرون راندن، آن هم زمانی که هنوز خبری از انتخابات نیست بهترین و بی دردسرترین نوع چلنج انتخاباتی است. برخی شنیده‌ها حواشی اخیر شکل گرفته پیرامون وزارتخانه بهداشت را بی ارتباط با تمایل برخی مقامات عالیه ی آن برای شرکت در انتخابات نمی‌دانند.

3. خصومت شخصی، عاملی که به قیمت از بین رفتن آبروی کل نظام بهداشت و درمان یک کشور تمام می‌شود! این احتمال نیز وجود دارد که خصومت با شخصی حقیقی و یا حقوقی سبب این جنجال رسانه ای شده باشد و کار را تا جایی پیش برده که هم رسانه‌های داخلی و هم رسانه‌های خارجی به انتشار خبر پرداخته و حتی تحلیل، بحث و بررسی های بسیاری پیرامون آن انجام دادند. به عبارتی آبروی نظام بهداشت و درمان کشور با انتشار خبری که هنوز صحت و سقم آن چندان مورد تایید نیست از بین رفته است.

هرچند در روزهای اخیر همه ما به یاد برخی برخوردهای ناشایست توسط کادر درمانی بیمارستان‌ها و یا پزشکان افتاده ایم اما نمی‌توان وجود اعتماد عمومی به پزشکان در کشور را نادیده گرفت. چه بسیار پزشکانی که سال های متمادی از عمر خود را صرف خدمات رسانی در مناطق محروم، با درآمدی حداقلی کرده اند و تنها رضای خداوند را مد نظر قرار داده اند.

با توجه به احتمال‌های طرح شده بد نیست اگر در قبال آنچه فضای مجازی به عنوان خبر به خورد ما می‌دهند هوشیارتر باشیم و به این نکته توجه کنیم هر چه در فضای مجازی به گوش و چشم ما می خورد وحی الهی نیست و امکان خطا و اشتباه در آن وجود دارد.

گوگل در کمتر از یک ثانیه گروه خونی شما را تشخیص می‌ده

گوگل در کمتر از یک ثانیه گروه خونی شما را تشخیص می‌دهد

۱۴:۱۰:۳۴ - ۱۳۹۴/۰۹/۱۶

موبنا – گوگل حق امتیاز جدیدی را به ثبت رسانده است که بدون استفاده از سوزن می‌تواند گروه خونی افراد را شناسایی کند و به کاربرانی که می‌بایست سطح خون خود را به صورت مرتب آزمایش کنند امکان دهد تا بدون درد این کار را به راحتی انجام دهند.

به گزارش موبنا، دستگا جدیدی که گوگل ساخته است «جذب خون بدون سوزن» نام دارد که در اصل حجم فشرده گاز را از یک محفظه کوچک عبور می‌دهد تا میکروذرات‌ها از پوست شما عبور کنند و بدون استفاده از سوزن، گروه خونی و سطح خون بدن شما تشخیص داده شود.

در توضیحات مربوط به این حق امتیاز گفته شد: «این ابزار جدید باعث می‌شود برای آزمایش‌های مختلف حجم بسیار اندکی از خون دریافت شود. برای مثال، زمانی که می‌بایست بیمار آزمایش قند خون بدهد، این دستگاه با دریافت کمترین حجم خون نتایج مورد نیاز را ارایه می‌دهد».

شرکت گوگل نخستین بار در ۲۸ مه ۲۰۱۴ این حق امتیاز را ثبت کرده بود که البته در تاریخ ۳ دسامبر ۲۰۱۵ آن را به‌روز کرد و قابلیت‌های بیشتری را به آن افزود.

البته ثبت این حق امتیاز به این معنی نیست که گوگل در آینده نزدیک دستگاه مربوطه را وارد بازار جهانی کند. این دستگاه کوچک همچنان در مرحله آزمایش به سر می‌برد.

از هم‌اکنون با آیفون ۸ اپل آشنا شوی

از هم‌اکنون با آیفون ۸ اپل آشنا شوید

۱۳:۵۵:۵۴ - ۱۳۹۴/۰۹/۱۷

موبنا – سه شرکت ژاپنی سونی، هیتاچی و توشیبا ائتلافی را با یکدیگر تشکیل دادند و بزرگترین مرکز تولید نمایشگرهای موبایلی جهان را با نام JDI راه‌اندازی کردند. شرکت اپل هم‌اکنون 1.7 میلیارد دلار در این مرکز سرمایه‌گذاری کرده است تا از محصولات آن استفاده کند.

به گزارش موبنا، اگر اخبار منتشر شده درست باشد، اپل یک برنامه‌ریزی استراتژیک و طولانی‌مدت در دست دارد تا بتواند با شرکای ژاپنی خود همکاری‌های بیشتری انجام دهد و محصولات آنها را در مدل‌های جدید گوشی هوشمند آیفون به کار برد.

منابع آگاه در تازه‌ترین خبرها اعلام کردند که مرکز JDI توافقات لازم را با اپل به انجام رسانده است تا نمایشگر لمسی گوشی هوشمند آیفون ۸ را تولید کند. تولید این نمایشگر فرآیند پیچیده‌ای دارد، زیرا به ۳D Touch فناوری‌های هوشمند دیگری هم در آن به کار گرفته شده است.

مرکز JDI‌ تمرکز زیادی بر نمایشگرهای OLED دارد و شرکت اپل می‌خواهد در سال ۲۰۱۸ میلادی که قرار است آیفون ۸ عرضه شود، فناوری نمایشگر در گوشی‌های هوشمند خود را تغییر دهد.

مرکز JDI اعلام کرد در بهار ۲۰۱۸ تولید انبوه نسل جدید نمایشگرهای OLED را آغاز می‌کند که این فعالیت با همکاری شرکت اپل انجام می‌شود. شایعات منتشر شده حاکی از آن است که اپل مذاکراتی را با دو شرکت سامسونگ و ال‌جی هم انجام داده است تا برای تولید نمایشگرهای OLED از آنها کمک بگیرد.

قرار است این گوشی هوشمند در دو مدل و با نمایشگرهای ۶ و ۶٫۵ اینچی عرضه شود و اپل برای آن دوربین اصلی ۱۴ مگاپیکسلی و دوربین سلفی ۴ مگاپیکسلی در نظر گرفته است.

این گوشی هوشمند در سه مدل ۶۴، ۱۲۸ و ۲۵۶ گیگابایتی عرضه می‌شود و از دیگر امکانات آن می‌توان به رم ۴ گیگابایتی، باتری ۲۵۰۰ میلی‌آمپری با توان ۱۸ ساعت استفاده مستمر از خدمات ۴G و ... اشاره کرد.

یغما گلرویی آزاد ش

یغما گلرویی آزاد شد

یغما گلرویی (شاعر و ترانه‌سرا) که چندی پیش بازداشت شده بود؛ با تودیع وثیقه آزاد شد.

به گزارش خبرنگار ایلنا؛ یغما گلرویی (شاعر و ترانه‌سرا) که هفته گذشته (۹ آذر ماه) بازداشت شده بود؛ با تودیع وثیقه از زندان آزاد شد.

هنوز علت بازداشت و اتهام وی مشخص نیست.

کتاب "من رویایی دارم" این شاعر و ترانه‌سرا؛ سال93 در تهران رونمایی و بسیار پرفروش شد.

از (اج ای وی) تا (ایدز)

هفته نامه سلامت - پرنیان پناهی: هر ویروسی که وارد بدن می شود به بافت یا عضو خاصی از بدن تمایل بیشتری دارد؛ مثلا ویروس سرماخوردگی معمولا در حلق ما گیرنده دارد و به همین دلیل بیماران سرماخورده دچار خارش گلو، سرفه و... می شوند.

گیرنده های ویروس اچ آی وی/ ایدز هم روی گلبول های سفید سوار می شوند و اگر فعالیت ویروس ها قطع نشود، بیمار وارد مرحله جدی بیماری موسوم به ایدز می شود و در نهایت، در صورت عدم درمان، جانش را از دست می دهد.

این بیماری هزینه زیادی نیز بر دوش سیستم بهداشتی- درمانی کشور می گذارد. در این مطلب در آستانه روز جهانی ایدز با دکتر حمید عمادی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، درباره شیوه های جلوگیری از ورود ویروس به بدن و راهکارهای ایستادگی در مقابل آن پس از ابتلا به ایدز گفت و گو کرده ایم.

در بیماری ایدز، ویروس کدام سلول ها را هدف می گیرد؟

در این بیماری لنفوسیت ها که نوعی از گلبول سفید و مسوول مقابله با ویروس ها هستند به عنوان گیرنده عمل می کنند. ویروس روی گلبول هایی می چسبد که گیرنده ای به نام سی دی 4 دارند، وارد گلبول می شود و شروع به تکثیر و تخریب آنها می کند.

آیا ویروس از همان بدو ورود فعالیت خود را شروع می کند؟

بله، ویروس از همان بدو ورود به بدن فعال است و برای اینکه بتواند بدن را ضعیف کند باید گلبول ها را از بین ببرد. این کار به طور تدریجی انجام می شود. در بدو ورود ویروس اچ آی وی، تعداد گلبول های سفید زیاد است و با از بین رفتن تعدادی از آنها علائمی در بیمار دیده نمی شود. با کم شدن مداوم تعداد گلبول های سفید که معمولا این روند 2 تا 10 سال هم طول می کشد علائم در فرد آشکار می شود. یکی از علائم بیماری که پزشک را به شک می اندازد، وجود عفونت های فرصت طلب در بدن بیمار است که در یک فرد سالم نمی تواند باعث بروز بیماری شود.

مگر در آزمایش بیماران سطح گلبول های سفید چقدر پایین می آید؟

در آزمایش سطح لنفوسیت سی دی 4 اندازه گرفته می شود که در حالت طبیعی باید حدود 2000 عدد در هر میلی متر مکعب خون باشد. وقتی مقدار از 200 واحد کمتر می شود، عفونت های فرصت طلب دست به کار می شوند. وقتی تعداد لنفوسیت سی دی 4 به کمتر از 200 می رسد، می گوییم بیمار از مرحله اچ آی وی مثبت وارد فاز بیماری ایدز شده است. ایدز مراحل آخر و وخیم بیماری است. تا 2 دهه اخیر بیمارانی که وارد این مرحله می شدند، فوت می کردند.

چند روز بعد از ورود ویروس به بدن می توان آن را شناسایی کرد؟

آزمایش نمی تواند عملا ویروس را شناسایی کند. ولی بدن، آنتی بادی یا پادزهری علیه ویروس می سازد که با آزمایش قابل شناسایی است. اگر در بدن بیمار، آنتی بادی وجود داشته باشد با روشی به نام الیزا می توان وجود ویروس در بدن را تایید کرد. این آزمایش بسیار ارزان است و افرادی که به وجود این ویروس در بدنشان مشکوک هستند می توانند آن را انجام دهند اما ویروس 3 هفته و گاهی هم تا 3 ماه با آزمایش تشخیص داده نمی شود چون بدن انسان فرصت ساخت آنتی بادی یا پادزهر را پیدا نکرده است.

اگر کسی مقاربت جنسی مشکوکی طی چند روز اخیر داشته باشد، آیا راهی وجود دارد که خیلی زودتر از وجود ویروس در بدنش مطلع شود؟

روش آزمایشی دیگر هم وجود دارد که ویروس را 12 تا 14 روز بعد از ورود به بدن تشخیص می دهد. این روش دقیق تر پی سی آر (PCR) نام دارد که گران تر از روش الیزاست. معمولا برای افرادی که به پزشک مراجعه می کنند همان تست الیزا درخواست می شود.

PCR وقتی درخواست می شود که خود بیمار بخواهد و توان مالی اش را داشته باشد یا وقتی که بیمار اچ آی وی مثبت است و می خواهیم از شمارش ویروس مطلع شویم تا مرحله بیماری مشخص و در صورت لزوم درمان آغاز شود. البته در آمریکا برای غربالگری از PCR استفاده می شود ولی در کشور ما معمول نیست.

درباره روش های جدید درمان ایدز برای ما بگویید.

بیماری ایدز درمان دارد ولی درمانش قطعی نیست. درمان آن مانند درمان دیابت است که با مصرف دارو و انسولین کنترل می شود ولی اگر دارو مصرف نشود، میزان قند خون افزایش می یابد. دارو میزان ویروس در خون را تقریبا به صفر می رساند اما دارو اصلا نباید قطع شود چون باعث عود ویروس خواهد شد.

تفاوت درمان امروزی با درمان های قدیمی تر چیست؟

قبلا داروهای ایدز گران و پرعارضه بود و در دسترس همگان قرار نداشت. بیماران مجبور بودند روزی 10 دارو مصرف کنند. داروها فقط برای بیمارانی که لنفوسیت سی دی 4 کمتر از 200 داشتند و وارد فاز ایدز شده بودند، تجویز می شد اما کم کم داروهایی وارد بازار شد که عارضه کمی داشتند. 10 دارو به 3 دارو رسید و در حال حاضر همان 3 دارو هم در یک دارو ادغام شده است.

تعداد دارویی که شرکت ها تولید کردند نیز بیشتر شد و بیماران راحت تر به دارو دسترسی پیدا کردند. اینجا بود که پزشکان تصمیم گرفتند قبل از ورود بیمار به مرحله ایدز درمان را شروع کنند یعنی وقتی که لنفوسیت سی دی 4 کمتر از 350 است.

مدتی بعد محققان درباره شروع مصرف دارو به نتیجه دیگری رسیدند؛ اینکه دارو را وقتی تجویز کنند که لنفوسیت سی دی 4 بیمار بین 350 تا 500 است. در مقالات جدیدی که در سال 2016 چاپ خواهد شد قرار بر این است که به همه بیماران و با هر سطح لنفوسیت سی دی 4 دارو داده شود.

با قطع دارو ویروس دوباره به گلبول ها حمله ور خواهدشد؟

داروها فقط می توانند ویروس موجود در خون را از بین ببرند و ویروس ها همچنان در دل لنفوسیت ها پنهان هستند یا به عبارتی عقب نشینی کرده اند. با قطع دارو ویروس ها دوباره از لانه خود بیرون خواهند آمد. دارو باعث می شود سیستم ایمنی بیمار قوی شود و بیمار زندگی عادی مشابه با افراد سالم داشته باشد.

بعضی از بیماران همسر دارند، آیا احتمال انتقال به همسر با وجود درمان مناسب وجود دارد؟

بیمار ناقل اچ آی وی در هر شرایطی ممکن است ویروس را به همسر خود انتقال دهد ولی هرچه میزان سی دی 4 بیمار کمتر باشد، احتمال انتقال ویروس از طریق مقاربت بیشتر است. سی دی 4 پایین به معنای این است که تعداد ویروس در خون بالاست. البته یکی از سیاست های تجویز دارو این است که سطح ویروس را در خون بیمار پایین و احتمال انتقال به دیگران را کمتر کنیم که می تواند به عنوان یک روش پیشگیری از ایدز باشد.

زنان مبتلا به ایدز می توانند باردار شوند؟

قبل از اقدام به بارداری بیمار حتما باید با پزشک مشورت کند. دارویی که تجویز می شود درواقع ترکیبی از 3 قرص است که یکی از آنها برای جنین مضر است. در یکی- دو ماه اول بارداری این دارو باید حذف شود. احتمال انتقال به جنین با درمان بسیار کم است.

بیماران همیشه باید تحت نظر پزشک باشند؟

بله چون داروها رایگان در دسترس بیماران قرار می گیرد و بیماران باید برای دریافت دارو به پزشک یا مراکز بهداشتی به نام مرکز مشاوره بیماری های رفتاری که در همه شهرها وجود دارد، مراجعه کنند. گاهی ویروس نسبت به دارو مقاوم می شود که در این مواقع دارو باید عوض شود.

چرا آمار ایدز زنان افزایش یافت؟

دکتر کتایون طایری - متخصص بیماری های عفونی: شکی نیست که انتقال ویروس از راه مقاربت رو به افزایش است. تا چند سال گذشته، 80-70 درصد موارد ابتلا از طریق سرنگ آلوده بود ولی در حال حاضر بسیاری از بیماران شناسایی شده دلیل ابتلا را مقاربت جنسی پرخطر ذکر می کنند. تغییر الگوی انتقال از سرنگ آلوده به روابط جنسی پرخطر چندان هم دور از انتظار نبود چون برای مراکز متعددی راه اندازی شد که سرنگ استریل در اختیار معتادان قرار می دهند، مصرف متادون را جایگزین می کنند و با آموزش این راه انتقال را تا حدودی زیادی مسدود می کنند ولی توجه زیادی به راه های انتقال جنسی نشد و ما شاهد چنین نتیجه ای هستیم.

شاید اینطور به نظر برسد که تعداد زنان مبتلا به ویروس اچ آی وی در جامعه زیاد شده، در حالی که در چند سال اخیر خانم های اچ آی وی مثبت که از بیماری خود اطلاع نداشتند، بیشتر شناسایی شده اند. اغلب آنها زنانی هستند که همسر مبتلا به اچ آی وی دارند و بیماری را از همسرانشان گرفته اند. بعضی از آنها از همسر معتادشان جدا می شوند و دوباره ازدواج می کنند بدون اینکه از بیماری خود اطلاعی داشته باشند. به همین دلیل هنوز شاهد تولد نوزادان اچ آی وی مثبت هستیم که از مادران مبتلا متولد می شوند. در حالی که اگر مادر باردار از بیماری اش اطلاع داشت و دارو مصرف می کرد، این اتفاق نمی افتاد. مصرف دارو توسط مادر باردار احتمال انتقال ویروس را از 40 درصد به کمتر از 1 درصد می رساند.

گروهی از زنان مبتلا در سنین پایین هستند و به سن ازدواج نرسیده اند. این گروه دخترانی هستند که بیماری را از مادرانشان گرفته اند یا در اثر روابط خارج از عرف به آن مبتلا شده اند. بد نیست به مواد مخدر محرک هم اشاره ای داشته باشیم که به راحتی در دسترس نوجوانان و جوانان قرار می گیرد. مصرف این مواد باعث می شود رفتارهای بی محابا و خطرناکی مثل روابط جنسی پرخطر، تزریق مواد مخدر و... از آنها سر بزند و خطر ابتلا به اچ آی وی بالا برود.

ارتباط سازمان هایی که در زمینه بیماری های رفتاری فعالیت می کنند باعث شده زنان بهتر بتوانند خانواده خود را هدایت کنند و مانع از انتشار ویروس به دیگران شوند. وقتی بیمار شناسایی می شود او را به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری ارجاع می دهند، این مراکز حمایت های درمانی و مراقبتی خوبی ارائه می دهند.

 موارد مربوط به رازداری در این مراکز کاملا رعایت و اعتماد بیماران بعد از یکی- دو جلسه جلب می شود. مساله مهمی که باید به آن توجه ویژه داشت یافتن بیماران است. تعداد افرادی که از بیماری خود اطلاع ندارند بسیار زیاد است. بعد از یافتن بیماران سیستم بهداشتی می داند چگونه آرامش و سلامت را به آنها برگرداند. البته افرادی که اعمال پرخطر رفتاری دارند خودشان باید به مراکز مراجعه کنند و بدانند که راه های زیادی در مورد کنترل بیماری وجود دارد.

با چه کسانی از ایدزمان حرف بزنیم؟

دکتر محمد اربابی - روان پزشک: پنهانکاری و پوشیده صحبت کردن درباره بیماری ایدز باعث می شود مردم اطلاعات کافی در این زمینه به دست نیاورند و شمار مبتلایان روز به روز افزایش یابد. ایدز یک بیماری عفونی و رفتاری است؛ یعنی ورود ویروس به بدن عمدتا نتیجه یک اختلال رفتاری مانند سوءمصرف مواد یا روابط پرخطر جنسی (داشتن شرکای جنسی متعدد) است. به این دلیل توجه به سلامت روان و شیوه آموزش رفتار درست نقش مهمی در پیشگیری از بیماری دارد. بیماری ایدز باعث رعب و وحشت مبتلایان می شود ولی در هر شهری مراکز مشاوره ای وجود دارد که به افراد قبل و بعد از آزمایش آموزش کافی داده می شود.

 مبتلایان باید بدانند وجود ویروس اچ آی وی در بدن برابر با بیماری ایدز نیست و بیماران هم با مراقبت های بهداشتی می توانند زندگی عادی داشته باشند. اما از آنجایی که نام این بیماری هنوز در کشور ما جا نیفتاده لزومی ندارد فرد مبتلا درباره بیماری اش با افرادی که تماس فیزیکی ندارد، صحبت کند. البته به جز پزشک و افراد مطمئنی که در مراکز مشاوره قصد کمک کردن به او را دارند، مبتلایان باید به کسانی که در تماس نزدیک با او هستند موضوع را اطلاع دهند، به خصوص همسر که شریک جنسی است و احتمال انتقال ویروس به او از راه مقاربت وجود دارد.

 به هر حال، برداشت ها متفاوت است و قضاوت های متنوعی می شود که ممکن است برای بیمار و خانواده اش مساله ساز باشد. گاهی خانواده ها به دلیل ناآگاهی درباره بیماری، عضو مبتلا را طرد می کنند یا از او فاصله می گیرند. این کار آسیب روانی زیادی به بیماران وارد می کند. متاسفانه بیماری ایدز انگ سنگینی بر افراد وارد می کند و از دیدگاه عموم جامعه، فرد مبتلا انسانی است که از چارچوب اخلاقی خارج شده در حالی که دلایل بسیاری زیادی برای ابتلا وجود دارد و بسیاری از بیماران به طور اتفاقی وارد این چرخه شده اند. نگاه اخلاقی منفی جامعه باعث می شود مبتلایان بیماری را پنهان کنند و به مراکز درمانی مراجعه نکنند. همین پنهان کاری و درمان نامناسب باعث انتشار ویروس به دیگران می شود.

10 ملاحظه اخلاقی در باب ایدز

دکتر حمیدرضا نمازی - عضو گروه اخلاق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران:

یکم: ایدز از آن بیماری هایی است که پیوست اخلاقی بلندبالایی دارد، اعتیاد و بی مبالاتی در رابطه جنسی 2 متهم ابتلا به این بیماری اند. از این رو وفادار بودن و اصلاح نفس 2 توصیه مهم اخلاقی اند که بر پیشگیری از ایدز سایه افکنده اند.

دوم: کسانی که بی پروایی جنسی می کنند یا به دام مواد مخدر پناه می برند. بیش از آنچه که فکر می کنند در تیررس ابتلا به ایدز هستند اما از آن طرف هرکس که مبتلا شد آن چنان نکرده است. حواسمان باشد به قول منطقیون دچار تعمیم شتابزده نشویم.

سوم: ایدز بیش از هر بیماری دیگری مستعد قضاوت اخلاقی است. انگ زنی یکی از بداخلاقی های حوزه سلامت است. به همان اندازه که باید بر پاکیزگی جنسی و سلامت اراده و مذمت اعتیاد تاکید شود، باید از زنگ زنی پرهیز کرد. انگ زنی، گاهی می تواند با مخفی کردن یک بیماری به گسترش آن بینجامد.

چهارم: در قبال کسانی که رفتار پرخطری نداشته و به این بیماری مبتلا شده اند نیز وظیفه اخلاقی سنگینی بر عهده جامعه است.

پنجم: اینکه من به واسطه شیوه زندگی ام مستحق ابتلا به ایدز بوده ام یا نه، مساله ای خارج از صلاحیت و حوصله حوزه سلامت است. ویژگی ممتاز و متمایز حوزه سلامت این است که درمان و ارائه خدمت را موکول به قضاوت در باب خوبی یا بدی آدم ها نمی کند.

ششم: بدیهی است که مثلا وزارت کار، متکفل کسانی که نمی خواهند کار کنند، نیست. وزارت بازرگانی نیز متکفل دزدها و قاچاقچی ها نیست اما وزارت بهداشت و به طور عام حوزه سلامت هم متکفل آدم خوب هاست هم متکفل مجرمان و آدم بدها! بماند که ارزیابی آدم ها در ترازوی خوب و بد اخلاقی کار من و شما نیست.

هفتم: حمایت از معتادان و سایر گروه های مبتلا به رفتارهای پرخطر به معنای مماشات یا تایید آن شیوه زیستن نیست. مادر ترزا می گفت من معتادها را دوست دارم اما از اعتیاد متنفرم. یادمان باشد حمایت حوزه سلامت از مبتلایان به رفتارهای پرخطر، به معنای مشروعیت دادن به آن رفتارها نیست.

هشتم: خرده معلومات در باب ایدز و اچ آی وی، گاهی به منزوی کردن غیرمعقول مبتلایان به آن منجر می شود. تبعیض علیه بیماران مبتلا به ایدز در محیط کار یا تحصیل یا هر جا که بیماری فرد خللی در عملکردش ایجاد نمی کند، امری مذموم و غیراخلاقی است. لزوم آگاهی رسانی در این خصوص وظیفه ای بر دوش رسانه هاست.

نهم: مبتلایان به ایدز را ایدزی ننامیم. ایدز جزئی از جسم آنهاست، نه همه وجودشان.

دهم: ما همه در برابر هم مسئولیم و در برابر بیماران و ناتوانان و درماندگان مسئول تر. درنگ کنیم؛ مبتلایان به ایدز حق زندگی اجتماعی دارند.

خودرویی که با مغز کار می کن

تهران-ایرنا-محققان دانشگاه نانکای چین خودرویی ساختند که فقط با استفاده از قدرت مغز انسان هدایت می شود.

به گزارش گروه اخبارعلمی ایرنا از ساینس، راننده این خودرو با پوشیدن یک کلاه مجهز به تجهیزات دریافت سیگنال های EEG مغز می تواند حرکت اتومبیل را به جلو، عقب، طرفین، توقف، قفل و باز کردن خودرو را بدون استفاده از دست یا سایر اندام بدن انجام دهد. 
کلاه مورد استفاده در این فناوری به 16 حسگر مجهز است که سیگنال های مغزی راننده را دریافت می کنند. سپس این سیگنال ها از طریق اتصال بی سیم برای یک کامپیوتر ارسال می شود. پس از آن یک نرم افزار کامپیوتری سیگنال های مغزی را ترجمه کرده و آن ها را به دستورالعمل هایی برای کنترل خورو تبدیل می کند. 
با وجود این که فناوری مورد بحث به گونه ای است که راننده فقط در زمان تغییر وضعیت حرکت اتومبیل نیاز به تمرکز دارد، محققان نگران تصادفات جاده ای هستند که ممکن است در اثر به هم خوردن تمرکز راننده به وجود آید؛ چرا که عدم تغییر وضعیت حرکت اتومبیل نیز می تواند منجر به بروز تصادف شود.
هدف محققان از توسعه این فناوری، تسهیل زندگی روزمره افراد معلول بوده است و امیدوارند بتوانند فناوری کنترل مغزی را با اتومبیل های بدون راننده مانند اتومبیل گوگل ادغام کنند. 
در حال حاضر یک نمونه اولیه از این اتومبیل توسط کارخانه خودروسازی Great Wall ساخته شده است که فقط قادر است در مسیر مستقیم حرکت کند. 

دانشگاه کجاست؟ دانشجو کیست

تهران-ایرنا-چندسالی می شود که مفهوم «دانشگاه» و «دانشجو» دچار تغییراتی شده است. آنچه امروز از شنیدن این واژه ها به ذهن متبادر می شود با آنچه در گذشته بر آن دلالت می کرد، فاصله زیادی دارد.

در دهه های گذشته دانشگاه ها قطب تولید علم و قلب تحولات سیاسی و اجتماعی بودند و دانشجویان عنصری تعیین کننده در آفریدن این دگرگونی ها. اما امروز بیشتر دانشگاه ها نه تنها در تولید علم وزنه ای قابل توجه به شمار نمی آیند، بلکه در تحول های روز جامعه هم نقشی ندارند. 
علاقه ها و تمایل های دانشجویان هم تغییر کرده است؛ دیگر کمتر دانشجویی برای یافتن علم، سختی فراز و فرودهای راهِ تجربه نشده را به جان می خرد و کمتر دانشجویی سَرَش برای مسایل سیاسی- اجتماعی درد می کند. امروزه شاهد ظهور نسل تازه ای از دانشجویانی هستیم که دغدغه سیاسی- اجتماعی چندانی ندارند و در گوشه تنهایی خود حتی به درس خواندن جدی هم نمی پردازند، بلکه فقط سپری کردنِ به سلامتِ دوره دانشگاه و گرفتن مدرک، ملاک کنش آنان شده است. 
زنگ خطر تغییر تدریجی ماهیت و رنگ باختن نقش و جایگاه دانشجویان مدتی است به صدا درآمده است؛ مساله ای که اگر به حال آن چاره یی نیاندیشیم، دانشگاه ها و دانشجویان ما را از درون تهی و جامعه را به رخوتی فراگیر دچار خواهد کرد. 
در خصوص لزوم احیای جایگاه و نقش دانشگاه و دانشجو چند نکته لازم به یادآوری است:
1- بازاندیشی در مورد علت نام گذاری یک روز در تقویم ملی به نام روز دانشجو خود، دربردارنده نکته های جالب توجهی است. شانزدهمین روز از آخرین ماه فصل طلایی برگریزان بیش از نیم قرن است با نام دانشجو قرین شده است؛ 62 سال می گذرد از 16 آذری که سه تن از دانشجویان استبدادستیز دانشگاه تهران، جان خود را در برابر گلوله تفنگ های مزدوران شاه سپر کردند تا فریاد بزنند آزادی را و استقلال را؛ دو بذری که سرانجام با پیروزی انقلاب اسلامی به ثمر نشست. 
دانشگاه به عنوان نهادی اجتماعی همواره از ظرفیت های بالایی برای جریان سازی برخوردار بوده است. تفکر و ایده ای که از دانشگاه سرچشمه می گیرد، به دلیل گذر موفق از فضای تضارب آرا درون دانشگاه، از تعادل، منطق و قدرت اقناع بالایی برخوردار بوده و در صورت فراهم بودن شرایط می تواند به جریانی فکری در حوزه های گوناگون اجتماعی و سیاسی تبدیل شود. نقش تعیین کننده و جریان ساز دانشگاه ها در آگاه سازی و همراه کردن مردم با انقلاب اسلامی شاهدی بر این نظر است. 
فضای چندصدایی، بستر مناسبی را برای حفظ و تقویت قدرت تعیین کننده این نهادهای علمی در جهت دهی به دگرگونی های سیاسی- اجتماعی ایجاد خواهد کرد و به تقویت فضای تضارب آرا و شکل گیری جریان های واقعی (نه جریان نماها) منجر می شود که شایستگی هدایت تحول ها را دارد. 
2-تشکل های دانشجویی، الفبای کنشگری سیاسی- اجتماعی رهپویان علم و دانش در دانشگاه ها هستند. رونق و رکود این تشکل ها که پایگاه فعالیت های دانشجویی به شمار می روند، تابعی از رویکردها و سیاست های سهل گیرانه و سختگیرانه مردان سیاست بر دانشگاه ها است. دوره اوج رکود فعالیت های دانشجویی به دولت های نهم و دهم برمی گردد که تشکل های دانشجویی به لطف سیاست های کلان دولت و عملکرد رییسان تنگ نظرِ بسیاری از دانشگاه ها، یا منحل شدند یا چنان محدودیت هایی بر سر راه فعالیتشان اعمال شد که ترجیح دادند سیاست صبر و انتظار درپیش بگیرند تا بگذرد این دوره تنگنا. 
نتیجه سختگیری ها و هزینه های بسیار بالای فعالیت سیاسی در این سال ها به ویژه در سال های پس از 1388، چنان واهمه و رخوتی میان دانشجویان و خانواده هایشان ایجاد کرد که این تشکل ها هنوز با گذشت بیش از 2 سال از برگشتن ورق و روی کار آمدن دولت تدبیر و امید هم به فضای فعالیت کمال مطلوب خود بازنگشته اند. بی اطمینانی از آینده تحول های سیاسی (دولت های بعدی)، تغییر رییسان دانشگاه ها و در نتیجه تغییر قوانین حاکم بر فعالیت های دانشجویی به ناامیدی و دلسردی دانشجویان برای فعالیت های سیاسی- اجتماعی دامن زده است. 
به طور طبیعی از چنین تشکل های بی رمقی نمی توان انتظار تاثیرگذاری را بر تحول های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داشت. مهمترین پیامد این تحول تغییرکانون تغییرهای اجتماعی و سیاسی از نهاد فرهیخته یی چون دانشگاه به نهادهای دیگری است که شاید برای این مهم چندان مهیا نباشند و کنشگری ناپخته شان جامعه را با پیامدهای نامطلوب فراوانی مواجه کنند. 
ایجاد بستر مناسب برای تاسیس تشکل های متنوع، بازنگری قانون و آیین نامه های مرتبط با تشکل های دانشجویی، حمایت از تشکل ها و حتی اعمال سیاست های تشویقی و حمایت محور از فعالان دانشجویی و ... می تواند در احیای جایگاه این نهادهای مهم در جامعه موثر باشد. 
3-استفاده ابزاری از ظرفیت های سیاسی دانشگاه ها در سال های گذشته، دانشجویان را نسبت به فعالیت های سیاسی یا حتی اجتماعی و فرهنگی بدبین کرده است. انتخاب مدیرانی از جنس سیاست و نه علم و دانش برای مدیریت و اداره این نهادهای علمی در دولت پیشین، چنان فضای امنیتی در دانشگاه ها ایجاد کرد که بسیاری از دانشجویان عطای فعالیت های غیر درسی را به لقایش بخشیدند. 
دولت یازدهم اما با انتخاب رییسان فن سالار و مستقل از جنس دانشجویان برای بسیاری از دانشگاه های کشور، فضای امنیتی حاکم بر آنها را به کمترین میزان رساند و تلاش کرد دانشگاه ها را از نگاه های تقلیل گرایانه سیاسی و جناحی دور نگه دارد. با این حال فشارهای فراقانونی بر برخی دانشگاه ها هنوز ادامه دارد؛ فشارهایی که شاید علت اصلی بی میلی دانشجویان به فعالیت های فرادرسی باشد، فشارهایی با منبع غیررسمی و غیرقابل کنترل که اگر دولت به درستی در برابرش مقابله نکند، به دلسردی و انزوای بیشتر دانشجویان خواهد انجامید. 
4-تولید علم و ایجاد توسعه علمی به عنوان یکی دیگر از کارویژه های دانشگاه این روزها با چالش هایی جدی مواجه است. مدرک گرایی از مهمترین و بزرگترین آفت هایی است که این روزها دامن علم آموزی را گرفته است. کاستی های نظام نظارت بر تولیدهای علمی، نظام ناکارآمد ترازدهی علمی در دانشگاه ها، معیارهای نادرست در تعیین سطح علمی دانشجویان و دانش آموختگان و حتی استادان، نظام غیراصولی اشتغال و ... به مدرک گرایی دامن زده است؛ پدیده ای که نه تنها به رشد و توسعه علم منجر نمی شود بلکه خود پیامدهای نامطلوبی چون بداخلاقی علمی را هم به همراه دارد. مساله ی فساد علمی که این روزها حتی با قدم زدن چند دقیقه ای جلوی یکی از دانشگاه های مادر کشور به چشم بیننده می آید، زاییده همین مدرک گرایی است. 
دانشگاه ها این روزها حال خوشی ندارند. رخوت در میان دانشجویان رخنه کرده است و به این آسانی ها از میان آنها رخت بر نمی بندد. بیشتر دانشجویان به شکلی انزواگونه به فعالیت های فردی روی آورده اند. در چنین شرایطی نبود جایگزین برای پیش قراولی در دگرگونی های فرهنگی و اجتماعی از دید کارشناسان، آینده روشنی را نوید نمی دهد. مدیریت های ناکارآمد و نادرست سال های گذشته موجب زمین ماندن کارکردهای این نهادهای علمی- اجتماعی شده است. مسوولان برای احیای دانشگاه ها چاره ای جز بازنگری در سیاست های کلان ندارند؛ سیاست هایی که تداوم آنها تضمین شده باشد و تابعی از تغییر دولت ها نباشد.